کد مطلب:188827 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:145
دستیابی به ولایت امامان تنها در پرتو عمل
با توجه به اینكه ولایت معانی مختلف دارد و توجیه گران و رهزنان اندیشه و ایمان مردم، گاهی از آن سوء استفاده كرده و می كنند. ائمه (ع) خود، معنای ولایت راه رسیدن به آن را كاملا روشن ساخته اند.
در احادیث به تفصیل بیان داشته اند كه حقیقت ولایت هم شامل محبت است و هم شامل اطاعت و اما راه رسیدن به درجه ی اهل ولایت و برخورداری از نجات و سعادت، تنها گفتار ظاهری و ادعای محبت و پیروی نیست، بلكه تنها در پرتو عمل صحیح و شایسته است كه مؤمن می تواند به ولایت واقعی دست یابد و خود را پیرو و دوست ائمه بداند.
امام باقر (ع) به جابر فرمود:
[ صفحه 265]
ای جابر! آیا همین كه كسی ادعا كند شیعه است و ما اهل بیت را دوست دارد، كافی است! به خدا سوگند، شیعه ی ما نیست مگر كسی كه از مخالفت خدا بپرهیزد و او را اطاعت كند. ای جابر! شیعیان ما شناخته نمی شوند مگر به وسیله ی تواضع، خشوع، امانتداری، یاد هماره ی خداوند، روزه، نماز، نیكی به والیدن، رسیدگی به همسایگان تهیدست و...
جابر می گوید: به امام عرض كردم: اگر به راستی شیعه باید چنین خصوصیاتی داشته باشد، اكنون كسی را با همه ی این اوصاف نمی شناسم!
امام فرمود: هان ای جابر! مواظب باش كه این روش های گوناگون (افكار نادرست رایج میان گروه های مردم)، راه تو را منحرف نسازد. این كافی نیست كه كسی بگوید علی (ع) را دوست دارم و ولایتش را پذیرفته ام، ولی اهل عمل نباشد! چه این كه پیامبر (ص) برتر از علی (ع) است و اگر كسی بگوید پیامبر (ص) را دوست دارم ولی از روش پیامبر (ص) پیروی نكند، این گونه محبت كمترین تأثیری به حال او ندارد!
پس تقوای الهی داشته باشید و به آنچه خداوند امر كرده گردن نهید، میان خداوند و هیچ فردی، خویشاوندی نیست. محبوبترین بندگان نزد خداوند، باتقواترین و مطیع ترین آنان است... كسی كه مطیع خدا باشد ولی ما است. و كسی كه معصیت خدا كند، دشمن ما است، به ولایت راهی نیست جز از طریق عمل به ارزش های و بازداشتن خویش از زشتی ها. [1] .
در احادیث به تفصیل بیان داشته اند كه حقیقت ولایت هم شامل محبت است و هم شامل اطاعت و اما راه رسیدن به درجه ی اهل ولایت و برخورداری از نجات و سعادت، تنها گفتار ظاهری و ادعای محبت و پیروی نیست، بلكه تنها در پرتو عمل صحیح و شایسته است كه مؤمن می تواند به ولایت واقعی دست یابد و خود را پیرو و دوست ائمه بداند.
امام باقر (ع) به جابر فرمود:
[ صفحه 265]
ای جابر! آیا همین كه كسی ادعا كند شیعه است و ما اهل بیت را دوست دارد، كافی است! به خدا سوگند، شیعه ی ما نیست مگر كسی كه از مخالفت خدا بپرهیزد و او را اطاعت كند. ای جابر! شیعیان ما شناخته نمی شوند مگر به وسیله ی تواضع، خشوع، امانتداری، یاد هماره ی خداوند، روزه، نماز، نیكی به والیدن، رسیدگی به همسایگان تهیدست و...
جابر می گوید: به امام عرض كردم: اگر به راستی شیعه باید چنین خصوصیاتی داشته باشد، اكنون كسی را با همه ی این اوصاف نمی شناسم!
امام فرمود: هان ای جابر! مواظب باش كه این روش های گوناگون (افكار نادرست رایج میان گروه های مردم)، راه تو را منحرف نسازد. این كافی نیست كه كسی بگوید علی (ع) را دوست دارم و ولایتش را پذیرفته ام، ولی اهل عمل نباشد! چه این كه پیامبر (ص) برتر از علی (ع) است و اگر كسی بگوید پیامبر (ص) را دوست دارم ولی از روش پیامبر (ص) پیروی نكند، این گونه محبت كمترین تأثیری به حال او ندارد!
پس تقوای الهی داشته باشید و به آنچه خداوند امر كرده گردن نهید، میان خداوند و هیچ فردی، خویشاوندی نیست. محبوبترین بندگان نزد خداوند، باتقواترین و مطیع ترین آنان است... كسی كه مطیع خدا باشد ولی ما است. و كسی كه معصیت خدا كند، دشمن ما است، به ولایت راهی نیست جز از طریق عمل به ارزش های و بازداشتن خویش از زشتی ها. [1] .
[1] عن ابي جعفر (ع) قال: يا جابر! ايكتفي من ينتحل التشيع ان يقول بحبنا اهل البيت! فوالله ما شيعتنا الا من اتقي الله و اطاعه و ما كانوا يعرفون يا جابر الا بالتواضع و التخشع و الامانة و كثرة ذكر الله... و ما تنال ولايتنا الا بالعمل و الورع. اصول كافي 2 / 75.